Skip to content

“Blij dat ik je niet begrijp”…

Het was een zin die me jaren later nog bijstaat. Hij was gericht aan mijn cliënte die na jaren bikkelen door haar trauma’s was teruggefloten.

Het begon met een burnout. Dacht ze. Haar werk lukte gewoon niet meer. Waarom haar hoofd zo onrustig en vol was werd haar maar niet duidelijk. Opgeven was eerder geen optie maar uiteindelijk moest ze zich ziekmelden.

Trauma’s beïnvloeden wat je doet, denkt en voelt. Als dat ‘anders’ is loop je dus sneller de kans dat je omgeving het niet begrijpt. Waarom durf jij dat donkere steegje niet in? Waarom raak je in paniek als je de sirene van een ambulance hoort? Waarom durf je niet met je mannelijke collega in één kamer te zijn? Niet iedereen begrijpt dat. Familie en vrienden kunnen afhaken.

Het helpen herstellen van het sociale netwerk om mensen heen is van onschatbare waarde. Zij zijn het die er voor de cliënt zijn als de coach weer weg is. Niet vreemd dus dat dit een belangrijk aandachtspunt is voor duurzaam herstel.

Gesprekken om dit weer vlot te trekken worden door vrijwel alle cliënten als spannend ervaren. Mooi is het dan om te zien dat niet zelden na afloop van zo’n gesprek wordt verzucht dat dit veel eerder had moeten plaatsvinden.

Gerelateerde berichten